Alija Nametak je bio istaknuti bosanskohercegovački pripovjedač, dramatičar i folklorist, rođen u Mostaru na današnji dan 1906. godine, a preminuo u Sarajevu 8. novembra 1987. godine.
Nakon završene gimnazije u Mostaru, Nametak je studirao u Zagrebu. Od 1929. godine živio je u Sarajevu, gdje je radio kao srednjoškolski profesor u gimnaziji, Učiteljskoj i Srednjoj tehničkoj školi. Također je predavao u Podgorici 1934/35. godine, te je bio lektor i intendant u Narodnom pozorištu u Sarajevu.
Nametak je poznat po svom izuzetnom pripovjednom daru i sposobnosti da kroz svoje djelo prenese život i tradiciju muslimanske sredine u Sarajevu. Iako je bio značajan pripovjedač, njegova politička ekskomuniciranost za vrijeme NDH-a uzrokovala je da bude osuđen na petnaest godina zatvora, od kojih je odležao devet. To je rezultiralo njegovom građanskom marginalizacijom i dugogodišnjom šutnjom u književnom svijetu.
Nakon perioda šutnje, Nametak je ponovno počeo objavljivati svoje radove, uključujući knjige “Trava zaboravka” (Zagreb, 1966) i “Tuturuza i šeh Meco” (Zagreb, 1978). Posthumno je objavljena i njegova knjiga “Sarajevski nekrologij” (Zürich, 1994), gdje se pokazuje kao hroničar tradicionalnog sarajevskog muslimanskog života kroz britki jezik. Nametak je svojim djelima pružio dubok uvid u život i običaje tradicionalne sarajevske muslimanske zajednice, stvarajući paralelni mikrokozmos koji je svjedočio o društvenim i političkim promjenama tog vremena.
Neki od njegovih značajnih radova uključuju “Bajram žrtava” (Zagreb, 1931), “Dobri Bošnjani” (Zagreb, 1937), “Ramazanske priče” (Sarajevo, 1941), “Za obraz” (Zagreb, 1942), “Mladić u prirodi” (Sarajevo, 1943), “Dan i sunce” (Zagreb, 1944), “Abdullahpaša u kasabi” (Sarajevo, 1945), “Trava zaboravka” (Zagreb, 1966), “Tuturuza i šeh Meco” (Zagreb, 1978) i “Sarajevski nekrologij” (Zürich, 1994).
