Na današnji dan, 28. marta 1938. godine, preminuo je Džemaludin ef. Čaušević, četvrti reisu-l-ulema u periodu Kraljevine Jugoslavije. Bio je teolog, mislilac, prosvjetitelj, reformator, novinar, prevoditelj i jezikoslovac, te jedna od najznačajnijih i najutjecajnijih bošnjačkih ličnosti 20. vijeka.
Efendija Čaušević je završio medresu u Bihaću, a Pravni fakultet u Istanbulu 1887. godine. Po povratku u BiH, bio je profesor arapskog jezika u Velikoj sarajevskoj gimnaziji, a potom je postao član Ulema-medžlisa. Bio je profesor u Šerijatskoj sudačkoj školi i inicirao osnivanje Udruženja imama i muallima Bosne i Hercegovine 1909. godine. Kao reisu-l-ulema od 1913. do 1930. godine, započeo je reformu školstva, unapređujući mektebe, medrese i osnivajući Okružnu medresu u Sarajevu.
Ef. Čaušević je bio poznat po svojim naporima da modernizira školstvo, uključujući uvođenje latiničnog i ćiriličnog pisma u vjerskoj štampi, podržavajući izučavanje “nevjerničkih predmeta” poput matematike i fizike. Također, s Muhamedom Pandžom je radio na prvom prijevodu Kur’ana na bosanski jezik, objavlljenom 1937. godine u Sarajevu. Osim toga, ef. Čaušević je putem novina kao što su “Biser”, “Gajret”, “Novi behar” i “Islamski svijet” te javnih govora nastojao probuditi bošnjačke mase iz letargije i pozivao na reforme društva.
Nakon što je novi ustav Islamske zajednice 1930. godine ukinuo samostalnost te institucije, Čaušević je podnio ostavku na mjesto reisu-l-uleme, a ubrzo zatim je penzionisan. Preminuo je svega nekoliko mjeseci nakon što je objavljen prvi prijevod Kur’ana na bosanski jezik, a sahranjen je u haremu Gazi Husrev-begove džamije u Sarajevu.
