Zaim Muzaferija, rođen je na današnji 1923. godine u Visokom, bio je filmski, televizijski i teatarski glumac čija je karijera ostavila dubok trag na bosanskohercegovačkoj umjetničkoj sceni.
Pored glume, Muzaferija je također bio profesor njemačkog i francuskog jezika, a penziju je stekao u tom području.
Svoje prve korake u glumi napravio je amaterski, da bi kasnije postao profesionalac. Njegov profesionalni debi bio je u filmu “Uzavreli grad” (1961.) reditelja Veljka Bulajića, za koji je dobio specijalnu nagradu na festivalu u Puli i istaknuo se kao epizodist s diskretnim, ali sugestivnim gestom.
Tokom svoje bogate karijere, Muzaferija je ostvario više od stotinu uloga na filmu, televiziji i u teatru. Prepoznatljiv po ulogama rustičnih likova plemenite naravi, Muzaferija je osvojio mnoga priznanja za svoj rad, uključujući nagrade na Festivalu glumačkih ostvarenja u Nišu za uloge u filmovima “Praznik” (1967.) reditelja Đorđa Kadijevića i “Mali vojnici” (1968.) reditelja Bate Čengića. Njegove najdraže uloge bile su u filmovima “Žena s krajolikom” Ivice Matića i “Ovo malo duše” Ademira Kenovića.
Muzaferija je također ostvario značajne uloge u mnogim drugim filmovima, kao što su “Kaja, ubit ću te!” Vatroslava Mimice, “Diverzanti” Hajrudina Krvavca, “Ram za sliku moje drage” Mirze Idrizovića, “Gravitacija” B. Ivande, “Lisice” Krste Papića, “Slike iz života udarnika” Bate Čengića, “Doktor Mladen” Midhata Mutapčića, “Hajka” Živojina Pavlovića, “Gazija” Nenada Dizdarevića, “Smrt gospodina Goluže” Živka Nikolića, “13. juli” Radomira Šaranovića i Emira Kustirice “Miris dunja” Mirze Idrizovića, “Pismo-glava”, “Gluvi barut” Bate Čengića, “Nevjeste dolaze”, “Bife Titanik”, “Otac na službenom putu” Emira Kusturice, te “Prokleta je Amerika” (1992.) u režiji Aleša Kurta, Slobodana Skerlića i Marka Marinkovića.
Jedna od njegovih najupečatljivijih uloga bila je u filmu “Stanica običnih vozova” reditelja Nenada Dizdarevića, za koju je dobio Zlatnu arenu na Pulskom festivalu 1990. godine. Ostale važne uloge ostvario je u televizijskoj drami “Jagoš i Uglješa” Bate Čengića, što je dodatno potvrdilo njegovu raznolikost i talent kao glumca.
Muzaferija je također ostvario značajne pozorišne uloge širom Bosne i Hercegovine, uključujući predstave poput “Hasanaginica” u režiji Alije Isakovića, Mustafe Nadarevića i Nijaza Alispahića, te adaptacije djela poput “Derviš i smrt” Meše Selimovića, “Hamdibeg” Harisa Silajdžića i “Šehid” Zilhada Ključanina.
Pored impresivne glumačke karijere, Zaim Muzaferija također je pokazao svoj umjetnički talenat kroz pisanje poezije. Tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu, Muzaferija je pisao dnevnik i poeme o ratu, koje je recitovao širom svijeta, pružajući podršku borcima ARBiH u i oko Visokog.
Nakon što je 1995. godine ponovo počeo nastupati u amaterskim predstavama, Muzaferija je održavao svoju umjetničku strast i nastupio u TV-filmu “Bajram” te u pozorišnoj predstavi “1001 bošnjački dan” svoga sina Jesenka Muzaferije. Ova predstava označila je 60 godina njegovog umjetničkog rada.
Zaim Muzaferija je preminuo 5. novembra 2003. godine u krugu svoje porodice u Visokom, ostavljajući iza sebe veliko nasljeđe u bh. filmskoj, televizijskoj i teatarskoj umjetnosti. Godine 2003. u Visokom je uspostavljena manifestacija “Dani Zaima Muzaferije” kako bi se njegov doprinos umjetnosti i kulturi obilježio i slavio kroz promocije, izložbe, pozorišne predstave i druge kulturne događaje.
